சமுதாயம் ஒரு காடுதான்.அதன் அவலங்களின் ஊசிமுனைகள் மானுட இலக்குகளை கந்தல்ஆக்கி விடுகின்றன.இந்த கோணம் எதிர்மறையாய்இருப்பினும் நம் அகக்கண்ணாடியில் நேர் பிம்பங்களாகி நம்மை நெறிப்படுத்துகின்றன.இந்த பயணமும்இனிமையானதே. கனியப்போகும் கனவுகளோடு தொடரலாம் நண்பர்களே! வாருங்கள். அன்புடன் ருத்ரா இ பரமசிவன்
இதுவும் கடந்து போகும்
என்று
நம் தலைமீது எப்போதும்
சும்மாடு ஆக உட்கார்ந்திருப்பதே
கவிதை.
எழுதும் வரிகளில்
மெய் எழுத்துக்களின்
மேற்புள்ளிகள் கூட சிலுவைகளே.
_______________________________________
சொற்கீரன்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக