"குறையொன்றும் இல்லை.."

 "குறையொன்றும் இல்லை.."

புல்லாங்குழலில்

வீணையில்

வாய்ப்பாட்டில்

கீ போர்டுகளில் 

இன்னும் 

கிராமத்துக்கொட்டங்கச்சியில் கூட‌

கண்ணா!

அப்படித்தான் பாடுகிறோம்.

நீ 

எங்களுக்கு 

எந்த குறையும் வைக்கவில்லை.

ஆமாம்..

எங்களைப்பற்றி

நாங்கள் மனிதர்கள்

என்று

அறிந்து கொள்ளும்

வாய்ப்பையே 

நீ இன்னும் தரவில்லை.

ஆடுகளாக மாடுகளாக‌

எங்களை மேய்த்துக்கொண்டிருக்கிறாய்.

பரிணாமம் எனும்

கீதையைப்பற்றி அறியாமல்

மனிதனின் உள்விசையை

உணர்ந்து கொள்ளாமல்

உன் விஸ்வரூபத்தைக்கண்டு மட்டும்

பயந்து கொண்டு

பாடிக்கொண்டிருக்கிறோம்..

"குறையொன்றும் இல்லை..கண்ணா.."

_________________________________________________

ருத்ரா

யுகவிளிம்புகள்.

 யுகவிளிம்புகள்

________________________________________

ருத்ரா

அந்த அகலமான தார்சா.

அங்கு நிற்கும் சுண்ணாம்புக்காரையின்

தூண்கள்.

பற்கள் தேய்ந்தும் துருத்தியும்

தெரிவது போல்

செங்கற்சிதிலத்தோடு

அந்த தூண்கள்.

வாசல் முற்றம் ஏதோ ஒரு

சரித்திரத்தைச்சொல்லிக்கொண்டே

இருக்கும்.

அந்த மணவடை சதுரக்கல்லில்

எங்கள் அண்ணன்மார்களுக்கு

நடந்த திருமணத்தோரணங்கள்

அசைந்து அசைந்து

குருக்களின் மந்திரங்களையும்

சுருட்டி சுருட்டிச் சொல்லிக்காட்டும்.

அவர்கள் வாழ்க்கையில்

துவங்கிய வசந்தங்கள்

இன்னும் பூமயிர் மின்னல்கள்

அரும்பு மீசையாக பரிணாமம் ஆகாத‌

எங்களுக்கும்

அதாவது

எனக்கும் என் தம்பிக்கும் கூட‌

மத்தாப்பு வெளிச்சம் காட்டும்.

கல்யாண வீடு களை கட்டும்

அந்த பெட்ரோமேக்ஸ் ஒளிவெள்ளம்

ஏற்படுத்தும் நிழற்கோடுகளில் எல்லாம்

உற்சாக ஓவியங்கள் தான்.

காலம் எப்படி இப்படி ஒரு

அசுரன் ஆகிப்போனான்.

இன்று பேரன்மார்கள் பேத்திமார்களின்

திருமணங்கள்

அதே மகிழ்ச்சி கொப்புளிக்கும்

நிகழ்வுகளாக இருந்த போதும்

புன்னகைகளும்

சிரிப்புகளும் 

பேச்சுக்கொத்துகளின் 

பரிமாறல்களும்

ஆன் லைன் நிழற்படத்தொகுப்புகளில்

வாட்ஸ் அப் ஆல்பங்களில்

வேக வேகமாக பாயும் யுகவிளிம்புகளாய்

பாய்ச்சல் காட்டுகின்றன.

__________________________________________________

ஏ ஆர் ஆர்.

 AR Rahman pens emotional note as a street in Canada gets named after him: ‘The name AR Rahman is not mine, it means…’ (msn.com)

அது இசையா?

சன்னமாய் செவிகளுக்குள்

தேன்சிட்டுகள் 

ஊசிச்சிறகைக்கொண்டு

அதிர்வு எண்களில் 

ஆகாசமே இனிமையை

கொப்புளிக்கச்செய்த‌

அந்த 

"சின்ன சின்ன ஆசை..."

மறக்க முடியலையே.

எங்கோ தெரிகின்ற அந்த பச்சை வயல்..

தண்ணீரின் பளிங்கு உடலுக்குள்

துள்ளுகின்ற‌

மீன் துடிப்புகள்..

அந்த படகுத்துடுப்பு  நீண்டு ஒலித்து

நம் நெஞ்சுள் ஆழமாய் விழும் 

இசை நங்கூரம்...

வைர‌முத்து என்று சாதாவாய்

பெயர் வைத்துக்கொண்டு வந்தவரின்

வரிகள் ஒவ்வொன்றும் 

கிம்பர்லி சுரங்கம் ஆனதிலும் கூட‌

தமிழ் ரீங்கரித்தது

வைரச்சிறகுகளைத்தான்.

என்னடா உங்க ரஹ்மான்

என்று நாக்கில் பல்லைப்போட்டு

கேட்பவர்களுக்கு

காட்டி விட்டது "கனடா".

...

கானடா..

என் பாட்டு தேனடா..

இசைத்தெய்வம் நானடா..

அய்யோ

ஒரு சின்ன புல்லையும் 

அதிரவைத்து பேசத்தெரியாதவர் 

ரஹ்மான்.

இசையின் உயரங்களையெல்லாம்

தன் அடக்கம் எனும்

உயர் பண்பில் பூத்து

புன்முறுவல் காட்டுபவர்

ஏ ஆர் ஆர்.

வாழ்க அவர் இசை!

ஓங்குக அவர் புகழ்!

____________________________________________________

ருத்ரா

அரவிந்த் கெஜ்ரிவால்

 அரவிந்த் கெஜ்ரிவால்

____________________________________

டெல்லியின்

இந்த மியாவ் மியாவ் 

பூனையின் 

வரிகளை இன்று உற்றுப்பாருங்கள்.

அதன் நகங்களைக்

கவனியுங்கள்.

அந்த கோரைப்பற்களையும் தான்.

வெறுமே 

ஆட்டுக்குத்தாடி என்று

உவமை பேசிக்கொண்டிருந்தால்

அந்த ரோடு ரோலர்

உருட்டித்தள்ளி

நம்மை நசுக்கி விடாதா?

அது

துடைப்பமா?

தூரிகையா?

தீச்சுடர்களா?

_____________________________________________

ருத்ரா

ஒன்று தானே

 கடல் என்றாலும் 

இந்த பைரவர்கள் என்றாலும்

ஒன்று தானே.

அது

"ஓங்காரம்" மட்டும் தானே.

அவற்றின் நீள நாக்குகள்

மில்லியன் ஒளியாண்டுகள்

என்கிறார்களே.

_____________________________________

ருத்ரா

கொஞ்சம் பொறுங்கள்.

 கொஞ்சம் பொறுங்கள்.

சுண்டலும் பொரியும்

கொழுக்கட்டையும்

தின்று முடிக்கப்படட்டும்

அப்புறம் அவரை

கடலில் போடலாம்.

இந்து மகா சமுத்திரம் 

ஆகிவிடும் ஒருநாள்

ரசாயன மகா சமுத்திரம்.

__________________________________

ருத்ரா

நொய்டா ரெட்டைக் கோபுரம்.

 நொய்டா ரெட்டைக் கோபுரம்.

_________________________________

3500 கிலோ வெடிமருந்தும் 

ஒன்பது விநாடிகளும்

சேர்ந்து

வளைந்து கிடந்த நீதியை

நிமிர்த்தி வைத்த போது

புழுதிப் புகை மட்டுமே 

மிச்சம்.

சிறந்த நீதியின் 

மிகச்சிறந்த தீர்ப்பு இது.

இந்தப்புழுதியின் 

மூல மூலதனம் 

ஐநூறு கோடி என்கிறார்கள்.

ராமலீலா மைதானத்து

ராவணன் எரிந்து முடிந்தான்.

இந்த வருட தீபாவளியின் 

மிக மிகப் பெரிய வெடி இது.

இதே போல் 

சர்வாதிகாரம் நூறு மீட்டர் உயர‌

அசுரன் போல் நின்றால்

அதை இந்த‌

மரச்சுத்தியல்கள் தட்டி நொறுக்கி

தரைமட்டம் ஆக்கி

ஜனநாயகத்தை 

மனங்குளிரச்செய்திடுமா?

நம்பிக்கை இருக்கிறது.

_______________________________________

ருத்ரா

"களித்தொகை"

 

கூடி அமர்ந்து பேசி

சிரித்து..

ஓலை நறுக்கு எல்லாம் இல்லாமல்

நீங்கள் 

எழுதிக்கொண்டிருக்கிற‌

"களித்தொகை" இது.

___________________________________ருத்ரா

(கவிஞர் கல்யாண்ஜி அவர்கள்

குடும்பக்காட்சி பற்றிய கவிதை)

புரியாது.

 

என்ன அரசியல் சட்டமா?

மூச்.

இங்கு நடந்தது நன்றாகவே 

நடந்தது.

இங்கு நடக்கிறது நன்றாகவே

நடக்கிறது.

இங்கு நடக்கப்போவது நன்றாகவே

நடக்கும்.

சங்கு ஊதிக்கொண்டே

சென்று விட்டார்.

என்னது?

"பாஞ்சஜன்யம்டா" அது.

நோக்கெல்லாம் அது

புரியாது.

________________________________________

ருத்ரா

கூடுகள் நோக்கி

 அது என்ன‌

கவிஞன் என்றால்

மட்டும் 

வெறும் மண் சட்டியில் 

சமைக்கமுடிவதில்லை.

அவன் எழுத்துக்கள்

வெந்து விட்டனவா இல்லையா

என்று பார்ப்பதற்கு கூட‌

எங்கோ கட்டித்தொங்க விடப்பட்ட‌

தூக்கணாங்குருவிகளின்

வைரப்பிசிறுகளால் நெய்த‌

கூடுகள் நோக்கி 

பறக்க வேண்டியிருக்கிறது.

வானம் முழுதும் அந்த சோற்று மணம்

சூரியனின் 

நாக்கிலும் நீர் ஊற வைக்கிறது.

________________________________________________

ருத்ரா

கற்பனைப்பப்பி

 

Vannadasan Sivasankaran S

30 நி  · 

இன்னொரு நாள் என்னை உற்றுப் பார்க்கிறது.

சன்னல் கதவை வெயில் தட்டுகிறது.

ஒன்றும் சிரமமில்லை.

மாத்திரைகள் வடிவமாகிவிட்ட படுக்கையிலிருந்து

வேப்ப இலைகளின் ஆனந்தக் கூத்தை

விருப்பக் காற்றின் மெல்லிய இசையை

துளை நீங்கும் மண் புழுவை

தொடர்மலையிடை வீழும் அருவியை

ஒன்றினுள் ஒன்று செருகிய செம்பருத்தி இதழ்களை

பேரன்பின் நரைமயிரால் முறுக்கிய தாத்தா மீசையை

அம்மா முன் எரிந்த விறகு அடுப்புத் தீயை

என் மகள் உபயோகித்த ஆங்கில அகராதியை

என்னுடைய அந்த ‘மூன்றாம் முள். கவிதையை

உன்னுடைய பற்றிக்கொள்ளும் ரசவாதக் கையை

எதை வேண்டுமானாலும் இப்போது

கற்பனைசெய்து கொள்வேன் ,

வாதையின் கூடாரத்தில் இருந்து மீண்டும் சொல்கிறேன்

எந்தச் சிரமமும் இல்லை.

%

மீள்.

1 கருத்து

E Paramasivan Paramasivan

இந்த கம்பியூட்டர் படிப்பாளிகள்

சும்மா விடா மாட்டார்கள்

போலிருக்கிறது.

ஏதாவது ஒரு நிழலை

காட்டுங்கள்

அதில் சொட்டியிருக்கின்ற‌

ரத்தவாடையை ஸ்கேன் செய்து

குவாண்டம் கம்பியூட்டிங் மூலம்

அந்த உயிரை க்ளோன் செய்து காட்டிடுவோம்

என்கிறார்கள்.

கல்யாண்ஜி அவர்களே

உங்களின் அந்த "கற்பனைப்பப்பியை"

பொன் சங்கிலியோடு

பிடித்துக்கொண்டு போய்விட ஆசை.

____________________________________‍

ருத்ரா

______________________________________

12.43 Noon 28.08.2022. Madurai 7.KarpagaNagar. Plot 628.

  

கூட்டிட்டு போங்கப்பா..."

 கூட்டிட்டு போங்கப்பா..

_____________________________________

ருத்ரா

..............................

................

.......................

.....................

.................................

இது வரை நான் எழுதியிருப்பதை

படித்தீர்களா?

முடியாது.

அதற்கு உங்கள் மூளை

பிதுங்கி பிதுங்கிப்போய்

வேறு வேறு அண்டங்கள் 

தாண்டவேண்டும்.

அங்கே என் எழுத்துக்கள்

தூவிக்கிடக்கின்றன.

ஃப்ளூடு ஸ்பேஸ்.

ஸ்டெடி ஸ்டேட் காஸ்மாலஜி.

ப்ரேன் பல்க் காஸ்மாலஜி

மெட்ரிக் இன்வேரியன்ஸ் ஸ்பேஸ்.

குவாண்டம் ஃபோம்.

குவாண்டம் என்டாங்கில்மென்டில்

இந்த காஸ்மாவையும்

அந்த காஸ்மாவையும் 

முடிச்சுப்போட்டு

வோர்ம் ஹோல் 

வார்பிங் ஃபேக்டர்..

அய்யா..போதும் போதும்.

ஒன்று நீங்கள் அந்த வார்டுல

அட்மிட் ஆகிக்கொள்ளுங்கள்.

இல்லை

நாங்கள் அங்கே போய்

படுத்துக்கொள்கிறோம்.

எங்கே வேண்டுமானாலும் போங்கள்.

உங்கள் கடவுள்

ரத்த சதையில் பிசைந்து தந்ததை

நாங்கள்

குயுபிட்களில்

வெர்ச்சுவல் யுனிவெர்ஸ் ஆக‌

படைப்போம்...

டேட்டாக்களைக்கொண்டு

நந்தவனங்களையும் 

வைகுண்டங்களையும்

எங்கள் "மெஷின் லேர்னிங்கில்"

படைப்போம்....

மெடாகீ யில் அந்த மெடாவெர்ஸில் தான்

உங்கள்

பக்கங்களைப்புரட்ட வேண்டும்.

நடுவுல கொஞ்சம் பக்கத்தைக்காணோம்

என்றெல்லாம்

அடி முடி தேடி சிவத்தை நோக்கி 

ஓட முடியாது.

அந்த சிவனையே காணோம் 

என்று காளை வாகனங்கள்

வெருண்டு ஓடும்

கயிலாயங்கள்..அதோ அதோ...

அய்யோ அய்யோ அய்யோ

"ஸாரை பத்திரமாக‌

கூட்டிட்டு போங்கப்பா..."

____________________________________________________

கல்யாண்ஜியின் நாய்க்குட்டிகள்

 கல்யாண்ஜியின் நாய்க்குட்டிகள்

_________________________________‍‍____

"காலை வேம்பின் கசப்பு நிழல்"

இந்த ஒரு வரியே கவிதை ஓவியம் தான்.

இல்லாத நாயோடு

இருக்கும் நாய்கள் கட்டிப்புரண்டு

விளையாடுவதாக...

என்ன கூரிய..ஆழ்ந்த சிந்தனை!

ஆனித்தேரோட்டத்தில்

ஆயிரம் ஆயிரம் மக்கள்

பக்தியில் கட்டிப்புரண்டு 

களிப்பது நமக்கு காதலாகி கசிந்து

கண்ணீர் மல்குவது தெரிகிறது.

அந்த இல்லாத இன்னொருவனுக்கு

ஆயிரம் டன் எடையை வைத்து

இழுத்து வேர்த்து

மயிலிறகுச்சாமரத்தில் காற்று வாங்கி....

முற்றுப்புள்ளி அவசியமில்லாத ஒன்று.

________________________________________

ருத்ரா

தரிசனம்.

தரிசனம்

_____________________________________________

ருத்ரா

என் கால்கள் தளரவில்லை.

பாதையின் நீளம் 

எங்கோ இழுத்துக்கொண்டு

போகிறது.

எதைத் தேடி

என்ற கேள்வி மட்டும்

பனிப்படலத்தில்

தூரத்து வைரப்புள்ளிகளாய்

போக்கு காட்டுகின்றன.

அதை இதைத்தேடி

இதற்கு ஏதோ கபாலத்தின்

சந்நிதானத்தில்

இருக்கும் மூளையின்

சுருள் கூட்டுப்புழு மண்டலம் போய் 

நெளிந்து கொண்டிருக்கவேண்டும்.

எதைத் தேடுகிறோமோ

அது கடவுள்

என்று என் சுகமான தியானத்துக்குள்

வந்து அந்த 

புலித்தோல் அல்லது மான்தோலில்

ஒரு பொமரேனியனாய்

நீள நாக்கில் தொங்க தொங்க‌

நீர் சொட்டிக்கொண்டு....

ம்ம்ம்

நான் இன்னும் தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன்

என்பதே

எனக்கு இன்னும் வேட்டை.

என் வில் அம்புகளில்

ரத்தம் சொட்டிக்கொண்டு

நீ தாழ்த்தி

நான் ஒசத்தி 

என்று

வெறித்தீயில் பொய் எனும் 

நெய் வார்த்து

மானிடம் எனும் 

தெய்வ ஒளியையே

சுட்டுத்தின்று

வறுத்துத் தின்று

தேடிக்கொண்டே இருக்கிறேன்.

போதும்டா..

போங்கள்டா..

இங்கிருந்து கலைந்து சென்று.

என்று

கடவுள் முனகுவதும் கேட்கிறது.

மறுபடியும் 

எதைத்தேட என்று தெரியவில்லை.

பாதயாத்திரை போகிறேன்

பல நூறு மைல்கள்.

அல்லது

ஹெலிகாப்டரில்

இமயமலை மடிப்புகளுக்கு செல்கிறேன்.

எங்கு வேண்டுமானாலும்

செல்கிறேன்.

எதைத்தேடுகிறேன் என்பதே

இன்னும் அந்த கேள்வி.

ஆயிரம் சாதிகளை வைத்துக்கொண்டு

துண்டு துண்டாய் கோடரி போட்டு

யாரோ ஏதோ சொன்ன‌

புரியாத சொற்சிதலங்களுக்காக‌

உடன் வாழ் மனிதர்களையெல்லாம்

உப்புக்கண்டம் போடவும் தயார் ஆகிறேன்.

தேடுவதை எல்லாம் விடு.

என்று அது சொல்கிறது.

உள்ளிருந்து

அழிவு உமிழ் மந்திரங்கள்

பீறியடிக்கின்றன.

இப்போதும் தேடுகிறேன்.

எதிரிகளைத் தேடுகிறேன்.

மங்கலாகத்தெரிகின்றனர்.

ஒரு முறை கண்ணாடிப்பிம்பத்துள்

பார்த்துவிட்டேன்.

ஆம்..அவன் தான்.

விடாதே.விரட்டு..அழி.

மனிதனை மனிதனே அழித்துக்கொள்ள

தேடும் வேட்டை.

என்னையா தேடுகிறேன்.

இது உக்கிரம் பெறுகிறது.

இன்னும் 

எதைத் தேடுதல் என்று இல்லாமல் வெறும் 

வெறியை மோப்பம் வைத்து

தேடுகிறேன்.

முரட்டு மோதல்கள் 

சிவப்புச்சகதியில் புதைகின்றன.

எங்கு பார்த்தாலும்

மனிதம் எனும் அடையாளம் தொலைந்த

ஆரண்யங்கள் தான்.

அவலங்கள் தான்.ஓலங்கள் தான்.

தலைகளையெல்லாம்

பறித்து விட்ட பின்

முண்டங்களின் கூட்டங்கள்

பாடிக்கொள்கின்றன.

ஆடிக்கொள்கின்றன.

இரைச்சல்களின் காடுகள்.

முண்டகோபனிஷதம் என்ற

மொட்டை வானம்

சொட்டை பூமி..

இப்போது

கோடிக்கோடி கடவுள்கள்

கடுந்தவம் இருக்கின்றன...

ஒரு மனித தரிசனத்துக்காக!

___________________________________________________

வண்ணதாசன் அவர்களின் கவிதை

 Vannadasan Sivasankaran S

2ம.  · 

வண்ணதாசன் அவர்களின் கவிதை

_______________________________________________

அம்மாவின் ஐம்பத்து ஆறாம் வயதில்

எனக்கு முப்பத்து ஐந்தாம் வயது.

அழுதுகொண்டு தனியாக அமர்ந்திருக்கும்

அம்மாவைப் பார்ப்பது அதுதான் முதல் முறை.

ஏன் அழுகிறாய் என்று நான் 

கேட்கக் கூடாது என்றும் 

ஏன் அழுகிறேன் என்று அவள்

சொல்லமாட்டாள் என்றும்  தோன்றியது.

‘சலவைக்குப் போன உருப்படிகள் வந்துவிட்டதா?’

அவள் முகம் பார்க்காமல் என்னுடைய கேள்வி.

‘ஒரு உருப்படி மட்டும் பாக்கி’

இருளிலிருந்து உருவிய குரலில் அவள் பதில்.

ஒரு துயரம் கனத்த கணத்திற்குப் பின்

எங்களுக்குள் நடந்த உரையாடல்

இப்படித்தான் இருந்தது

ஒரு சீக்காளியின் மூத்திர வாடை போல.

%

2015

_________________________________________________

நேரம் காலை 11.004 ..27.08.2022

முகநூல்

பிஞ்சு அர்த்தம்

____________________________________

ருத்ராவின் கவிதை

தாயின் கர்ப்பைக்குள் புகுந்து

பிறக்கப்போகும் 

அபிமன்யூவின் வியூக கணிதங்களின்

உள்ளே நோக்கும் வாமதேவர்களாய் 

இருந்திருந்தால்

இப்படி 

தாய்மை ஒரு

கேவலமான மூத்திர வாடையாய்

மாறாமல் போக 

ஸ்லோகம் சொல்லியிருப்பார்.

அம்மா தனியாய் அழுது கொண்டிருந்ததைப்

பார்த்த பிள்ளைக்கு தோன்றுகிறது.

"அட ஏன் தங்கச்சிப்பாப்பா

அழுகிறது?

அம்மா பால் குடும்மா..

பாப்பா அழுதில்ல.."

அந்த சிசுவைப்பார்த்து

இந்த சிசுவுக்கு புரிந்த‌

பிஞ்சு அர்த்தம் இது தானே 

இருக்க முடியும்

முற்றிப்போன முரண் அர்த்தங்கள்

எதுவாய் இருந்தாலும்.

அன்று

கருப்பைப்பைக்கடலுக்குள்

பிடித்த அந்த உயிரின் அமுத வாசனையில்

இந்த மூத்திரவாடையும் தான்

பாஷ்யம் சொல்கிறது என‌

கனத்த தருணங்கள் இங்கே

கன்னிக்குடம் உடைத்துக்கொண்டிருக்கிறது.

____________________________________________________

வண்ணதாசனின் மரப்பாச்சி அனாடமி

 வண்ணதாசனின் மரப்பாச்சியின் அனாடமி

_________________________________________________

ருத்ரா

முன் புறம் பின் புறம் 

என்று

அந்த மரப்பாச்சியின் 

அனாடமியைக் கூட 

அற்புத வரிகளாக்கி 

கவிதை தந்த வண்ணதாசனுக்கு

கண்ணுக்குள் கண்ணுக்குள் கண்ணுக்குள்...

என்று

எத்தனை ஆயிரம் கண்கள் இருக்கும்?

"எலெ மூதி.

கண்ணு என்ன பொடதியிலா இருக்கு

பாத்து வாலெ"

கால் தடுக்கி பின்னால்

அழுதுகொண்டே ஓடும்

எனக்கு அம்மை ஏசியது

அப்போது விளங்கவில்லை.

இப்போது புரிகிறது.

மனிதன்

முன்னூத்து அறுவது டிகிரியில்

கண் செய்து வைத்துக்கொண்டு அல்லவா

இந்த பிரபஞ்சத்தை

துருவி துருவி பார்க்கிறான்.

ஓலையில் எழுத்தாணி கொண்டு

செதுக்கி செதுக்கி

தமிழ்க்கண் படைத்த புலவர்கள் கூட‌

புறநானூறு அகநானூறு என்று

தங்கள் பார்வை ஒளியில்

அகழ் ஞாயிறுகள்

ஆயிரம் வைத்திருந்திருந்தனர்.

கடுகையும் அணுவையும்

துளைத்து

ஏழ்கடலை புகட்டி

நுண்மாண் நுழைபுலம்

புகுந்து 

நமக்காக ஆற்றுப்படைகளில்

வரிகள் பிளந்து வகைகள் காட்டினர்.

முன் புறம் பின் புறம் 

என்று

அந்த மரப்பாச்சியின் 

அனாடமியைக் கூட 

அற்புத வரிகளாக்கி 

கவிதை தந்த வண்ணதாசனுக்கு

கண்ணுக்குள் கண்ணுக்குள் கண்ணுக்குள்...

என்று

எத்தனை ஆயிரம் கண்கள் இருக்கும்?

"எலெ மூதி.

கண்ணு என்ன பொடதியிலா இருக்கு

பாத்து வாலெ"

கால் தடுக்கி பின்னால்

அழுதுகொண்டே ஓடும்

எனக்கு அம்மை ஏசியது

அப்போது விளங்கவில்லை.

இப்போது புரிகிறது.

மனிதன்

முன்னூத்து அறுவது டிகிரியில்

கண் செய்து வைத்துக்கொண்டு அல்லவா

இந்த பிரபஞ்சத்தை

துருவி துருவி பார்க்கிறான்.

ஓலையில் எழுத்தாணி கொண்டு

செதுக்கி செதுக்கி

தமிழ்க்கண் படைத்த புலவர்கள் கூட‌

புறநானூறு அகநானூறு என்று

தங்கள் பார்வை ஒளியில்

அகழ் ஞாயிறுகள்

ஆயிரம் வைத்திருந்திருந்தனர்.

கடுகையும் அணுவையும்

துளைத்து

ஏழ்கடலை புகட்டி

நுண்மாண் நுழைபுலம்

புகுந்து 

நமக்காக ஆற்றுப்படைகளில்

வரிகள் பிளந்து வகைகள் காட்டினர்.

எல்லாருக்கும் எல்லாவற்றுக்கும்

ஒரு "பொறவாசல்" உண்டு

அதன் கிறீச்சிடும் கதவுகளை

தொற்றக்கொண்டு ரயில் விட‌

வண்ணதாசனுக்கும்

ஒரு சின்ன சின்ன ஆசை.

அதுவும் 

சூரியனின் முதுகை மயிலிறகால் 

வருடி விட இன்னும் இன்னும் ஆசை.

_______________________________________________

புத்தகச்சிற்பி.

 நேரம் இரவு 08.07 ...26.08.2022 முகநூல்

Vannadasan Sivasankaran S

9நி  · 

ஒரு கவிதையைஇப்போதுதான் எழுதி முடித்தேன்.

வாசித்துக் கூடப் பார்த்துவிட்டேன்.

சொற்களை உச்சரிக்க நன்றாகவே இருக்கிறது.

இந்தக் கவிதையின் ஏதாவது ஒரு சொல்லை,

தொட்டுப் பார்க்க விரும்புகிறேன்.

தொட்டுப்பார்க்க முடிகிற சொல்லை

அடைந்துவிட்டால்

அப்புறம் எதையுமே நான்

சொல்ல வேண்டியதில்லை

%

2021

புத்தகச்சிற்பி.

______________________________________________________

ருத்ரா

ஒரு சொல்லுக்கும் 

ஒரு விஞ்ஞானம் உண்டு.

கவிஞனின் கணித சமன்பாடு

அவன் மன ஏட்டில் கிறுக்கப்படுகிறது.

அந்த சொல் கருந்துளையா?

அந்த சொல் புழுத்துளையா?

எப்படியும் 

அந்த சொல்லை வைத்து

பிரபஞ்சத்தை பத்தமடைப்பாயாய்

சுருட்டி மடக்கி விரித்து உதறிப்போட்டு

படுத்துக்கொள்ளலாம்.

கனவின் விளிம்பை கத்தியாக்கி

அந்த கூர்மையைக்கூட‌

நீல மற்றும் வெள்ளை

சங்குபுஷ்பங்களாக்கி

மென்படுக்கை அமைத்துக்கொள்ளலாம்.

சொல் கருவுற்ற‌

எழுத்துக்களில்

எரிமலை தோகை விரித்துக்கொண்டே

பச்சை மினு மினுப்பில் கூட‌

அகவும் அனற்குரல் கேட்கலாம்.

அந்த சொல் அவனுக்கு சொந்தமா?

அவன் அந்த சொல்லுக்கு சொந்தமா?

சிந்துபூந்துறைக்கரையில்

அப்படித்தான்

சொற்களை கழற்சி ஆடிக்கொண்டிருந்தான்

அன்று

புதுமைப்பித்தன் 

எனும் 

புத்தகச்சிற்பி.

_______________________________________________________

வண்ணதாசனும் கிண்ணம் ஏந்தினான் (1)

 வண்ணதாசனும் கிண்ணம் ஏந்தினான் (1)

_____________________________________________

(அது என்ன 

போதை வேண்டுமென்றால்

பேட்ரிக்கட்டை நவச்சாரம் 

சமயத்தில் பல்லி பாச்சாவெல்லாம்

போட்டு காய்ச்சுவார்களாமே.

காய்ச்சும்போதே இந்த முரட்டுத்தனமான‌

போதை என்றால் என்ன ஆவது?

"கள்ளோ?காவியமோ? என்று

டாக்டர் மு.வ‌

நீண்ட தூர மைல்களின் 

நாவலுக்கே 

தமிழ்ச்சொல்லாடலின் 

நொதிப்பையும் நுரைப்பையும்

"மணிமிடைப்பவளம்" ஆக்கி

நம்மைக் கிறங்க அடித்திருக்கிறார்.

வண்ணதாசன் அவர்களின் 

கவிதைக்கு..

அந்த சரக்கு சேர்மானங்களில்

எத்தனையோ வானங்கள் கிடக்கும்.

வானவில்கள் எத்தனையோ

ராமன்கள் சீதைகள் இல்லாமலேயே

முறிந்து கிடக்கும்.

வாயை வாயை வலித்துக்காட்டும்

ஓணான்களும் உண்டு.

அவை அத்தனையும் 

சமுதாய வக்கிரங்களை

வதைக்கும் நையாண்டிகள்.

அவர் கவிதைக்குள் நெளிந்து  நெளிந்து

ஊர்ந்து வந்து விட்டபிறகு

வெறும் மண்புழுக்கள்

சுநாமிகளை கரு தரித்துக்கொண்டு

வந்து நிற்கும்...

போதும் முன்னுரை.

இந்த சில்லுண்டிக்கவிஞனின் 

வில்லுப்பாட்டையும் 

கொஞ்சம் கேளுங்கள்.)

"சிறுவனின் கையில் கருங்கல் ஜல்லி..."

இப்படித் தொடங்குகிறது.

வண்ணதாசனின் கவிதை.

___________________________________________________

வண்ணதாசன் 

கவிதைக்கு

பேனாவை தூர எறிந்துவிட்டு

காமிராவை கையில் எடுத்திருப்பது

தெரிகிறது.

அந்த லென்ஸில்

தமிழ்ச்சொற்கள்

பூதமும் காட்டுகிறது

பூச்சாண்டியும் காட்டுகிறது.

அந்த கருங்கல் ஜல்லிக்குள்

சுருண்டு படுத்திருக்கும் 

மலைத்தொடர்கள்

சிறுவனின் கைக்குள்

அகப்படும் விதம் நம்மை

திடுக்கிடவைக்கிறது.

அவன்

தன்னம்பிக்கையின் கனம் 

ஆயிரம் இமயங்களுக்கும் மேல்

இருக்கும் போல் இருக்கிறது.

மகாபாரதம் எனும் 

அந்த மொத்த அம்புக்கூடமும்

ஏகலைவன் எனும் 

தீண்டத்தகாதவனின் 

வெட்டப்பட்ட கட்டைவிரலில் அல்லவா

கூர் பாய்ச்சி நிற்கிறது.

வெட்டச்சொன்னது

வியாசனா?

துரோணாச்சாரியனா?

அச்சிறுவனின் குறி

இதோ இந்த மலைப்பிஞ்சில்

மையம் கொண்டிருக்கிறது.

வானத்திலிருந்து வந்த ஒலி வேதம்

அதைக்கேட்டு எதிரொலித்தாலே

எச்சில் பட்டு போகும் என்று

எத்தனை நூற்றாண்டுகளை

வெட்டி பலி கொடுத்திருக்கிறார்கள்.

வானத்திலிருந்து விழுந்த எல்லா ஒலிகளையுமா

பொறுக்கிக்கொண்டார்கள்.

அவர்களுக்கு அகப்படாத ஒலிகள் எல்லாம்

என்ன ஆயிற்று?

யார் கண்டது?

ஒரு வேளை அவை கூறியிருக்கலாம்

"சூத்திரர்களே பிரம்மபுத்திரர்கள் என்று"

அந்த சிறுவன் அந்த இமயமலையின்

அபாமினபிள் மேன் எனப்படும்

"அசுர தேவனாக"இருக்கலாமோ?

வண்ணதாசன் கவிதைப்போர்வைக்குள்

மீண்டும் நுழைந்து

ஒரு கனவுத்தூக்கம் போடப்போகிறேன்.

_____________________________________________

ருத்ரா

முள்ளிய கானின் முளியிருள் கழைஇடை

 முள்ளிய கானின் முளியிருள் கழைஇடை

____________________________________________

முள்ளிய கானின் முளியிருள் கழைஇடை

தெள்ளிய எல் ஒளி பிசிரத்தந்த பொன்சுடர்

காலையின் அரிகுரல் ஆங்கு ஐம்பால் காட்ட‌

கடவுட் பெருங்கடாஅத்துப் பரூஉங்கண் பொறிய‌

அறுமீன் கூட்டிய வெளியும் ஒளியும்

புல்லிய நுண்கடம் மறை உயிர்த்துடிப்பும்

அணுவுக்குள்ளும் அண்ணாவெள் வெளி 

அடுவிசைப் பண்டம் ஆகுமிவ் வண்டம்

ஒரீஇ ஓர்த்த பூதனார் புகன்ற‌

உறுபொருள் அன்ன விரவிய அறிவின்

கருப்பொருள் காட்டும் பூவும் புள்ளும்

விரித்த போழ்துள் உரித்த போழ்தும்

வெளியை உள்ளாய் உள்ளை வெளியாய்

உருகெழு காட்டும் கொள்ளை அறிதிறன்

கோவில் ஆக்கும் மாய்மையே ஈண்டு

மெய்மை என்ன விதிர் விதிர் புலத்து

மேய்கதிர் சிந்தனை இறையாகும்மே!

__________________________________________

கல்லிடை சொற்கீரன்

(சங்கநடைச் செய்யுட்கவிதை)

கல்யாண்ஜி எனும் சன்னல்.

கல்யாண்ஜி எனும் சன்னல்.

______________________________________

ருத்ரா

கல்யாண்ஜி எனும் 

சன்னலைத்திறந்தால்

"த்ரு த லுக்கிங் கிளாஸ்" தான்.

எத்தனை வகையான பூச்சியினங்கள்?

புழுவினங்கள்?

பறவைகளின் கண்ணாடிச்சிறகுகள்?

மின்னட்டாம்பூச்சிகள்?

சமுதாயம் மட்டுமே சுடுகாடாய்

அவிந்து கிடக்கும்போது

இத்தனை உயிர்களின் கலைடோஸ்கோப்பிலிருந்தா

நான் 

அந்த "டாஸ் கேபிடலின்"

ரத்தம் மற்றும் வேர்வையை உழுது

வாசிக்கமுடியும்.

ஆம்.முடியும் தான்.

விடியல் என்பது 

சூரியனின் அடங்காப்பிடாரித்தனமான‌

ஒளிக்கூந்தல் மட்டும் அல்ல.

அடி வயிற்றில் மளுக்

எனும் உணர்ச்சி அது.

அது அச்சமா?ஆவேசமா?

"வெளிச்சப்பாடுகளின்" பலவேசமா?

அவரது எழுத்துக்களின்

இந்த அலை விழுதுகளின்

ஆயிரத்தில் ஒரு பங்கின் 

திவலை முத்தத்தை 

அகாடெமி விருதுகள்

ஸ்பரிசம் செய்திருக்குமா?

ஸ்பரிஸம் ஸ்பஷ்டம் ஸ்படிகம்

என்றெல்லாம் அல்லவா 

அதற்கு மூடு வருவதற்கு 

வருடிக்கொடுக்க வேண்டும்.

புலிவேடம் போட்டு ஆடவேண்டியிருக்கும்

என்று சொற்றொடர்களை தோலுரித்து

காரம் தடவி தொங்கவிட்டு

அவருள் இருக்கிற மொட்டை மாடியில்

உலர்த்தி வைத்திருப்பார்.

அப்படி ஆட்டம் போடும் சொல்லாடல்கள் கூட‌

ஊதிபத்தி புகையாய் சுருள்களில்

சொமர்சால்ட் போட்டுவிட்டு கரைந்து விடும்.

கல்யாண்ஜி 

பனை நுங்குச்சொற்களில்

தன் காகிதத்திலிருந்தே

குறுந்தொகைச்சுவையை

நோண்டிக்கொடுத்து விடுவாரே.

கலப்பு மொழிகளின் சில்லாட்டையை வைத்தே

தமிழ் நறவை

பெய்து கொடுத்துவிடுவாரே.

வீட்டுக்கு வாசல்..பொறவாசல் எல்லாம் 

எல்லாம் எதற்கு?

கல்யாண்ஜியின் சன்னல் போதும்.

அங்கேயும் இங்கேயும் 

தாண்டி விளையாடும் பாண்டிவிளையாட்டுக்கு

அவர் 

சொற்களின் சாளரம் போதும்.

_______________________________

ஏக்கங்கள்

 ஏக்கங்கள் மிக மிகக் கனமானவை.

துலாபாரங்கள்

வைத்துப்பாருங்களேன்.

அந்த தெருவோரத்து துரும்புகளின்

ஏக்கத்தில் இருந்தது 

கோடி கோடி மடங்கு

விஸ்வரூபங்கள்.

அது வெறும் ஒரு பிடிச்சோறா?

இல்லை 

இந்த சமுதாயத்தின் 

சீக்குப் பிடித்த சித்திரங்களை

சிதைத்து எறியுங்கள்

எனும் 

உள்சீற்றமா?

மீண்டும் விஞ்ஞானத்தை ஆரம்பியுங்கள்.

சிந்தனையின் அணுக்கரு மையத்தை

பிளந்து கொண்டே செல்வது தான்.

குவார்க்குகளும் போஸான்களும்

அந்த ராட்சசத்தனமான சம்மட்டிகளை

தூக்கிக்கொண்டு

பின்னே பின்னே

ஓடி வரட்டும்!

_____________________________________________

ருத்ரா

நிழல்

 அவர் நிழல் என்னிடம்.

என் நிழல் அவனிடம்.

நிழலின் நிழல் இன்னொரு

நிழலிடம்.

வரலாறு நிற்கிறது

ஒவ்வொரு வீட்டுத்தொட்டில்களிலும்

கோடிக்கோடி காலங்களின்

போன்சாய் மரமாய்.

_________________________________

ருத்ரா

கல்யாண்ஜி குளித்த "நொய்யல்"

 கல்யாண்ஜி குளித்த "நொய்யல்"

__________________________________________

ருத்ரா

ஒரு நாவலை 

இப்படி

ஒரு தாமிரபரணியாக்கி

அதற்குள் முக்குளி போட்டு

நீர்க்காக்கை ஒன்று சொட்ட சொட்ட‌

தலை நீட்டுமே

அப்படி செய்யமுடியுமா என்றால்

அது கல்யாண்ஜியால் மட்டுமே முடியும்.

சமீபத்தில் தான்

"ப்ராப்ளம்ஸ்கி ஒட்டலில்" அந்த‌

பெல்ஜிய இலக்கியச்சவ்வை

தன் வாசிப்புப்பல்லில் 

ருசித்துக்கடித்து நம் மூளைக்குள்

ஊருகின்ற "கூஸ்பம்ப்" முசு முசுப்புக்காட்டை

சல சலத்துக்காட்டினார்.

இப்போது இந்த நொய்யல்.

நான் தின்ற சாக்கலேட் எச்சிலைக்கூட 

தரமாட்டேன் என்று

அடம்பிடிக்குமே

அந்த குறும்புச்சிறுமி போல்

பிகு செய்து கொண்டே 

மொத்த நாவலின் ஒளி ஒலிக்காட்சியை

அந்த 

சாம்பக்கரைப்பு படித்துறையின் 

மருதமர இலைக்கொளுந்துகளுக்கு 

ஊடேயே விரவி விட்டாரே.

மந்திரத்தை கொஞ்சம் கடுமையாய் சொல்லி

நம் "நெல்லைக்கண்ணனை"

அந்த துறையை விட்டு அகலச்சொல்ல வேண்டும்.

இல்லாவிட்டால்

கல்யாண்ஜியின் சொல் சிலிர்ப்புகளில்

அங்கேயே 

மாபெரும் பொதுக்கூட்டம் போட்டுவிடுவார்.

அந்த "ஹோலோகிராஃபிக்" திரையில்

நமக்கு மட்டுமே தெரிகிறது.கேட்கிறது.

அந்த "நொய்யல்"பக்கங்கள் ஒவ்வொன்றும்

அங்கே 

இனிமைப்பிரளயங்களில் 

இலக்கியப்பெய்யல்கள்.

__________________________________________________________________

எங்கே அவள்?

 எங்கே அவள்?

____________________________________________

ருத்ரா

எங்கே அவள்?

இங்கே பார்த்ததாய் சொல்கிறார்கள்.

அங்கே எங்கோ பார்த்ததாய் 

சொல்கிறார்கள்.

ஆற்றோரம் குளத்தோரம்

ஆலமரம் வேப்பமரம்

மலை உச்சி.

மேகக்கூட்டம்

வானத்தைப்பிளந்து

அதில் எழுப்பிய மாளிகையில்

அவள் வருகிறாள்.போகிறாள்.

எங்கே 

அவளை நிற்கவைத்து

நான் மண்டியிட்டு என்

ஒற்றை ரோசாவை அவளுக்கு

நீட்டுவது?

உலகத்துப்பெண்களிடம் 

என் மீது காதல் வரவில்லையே!

அவள் தான் அரசல் புரசலாய்

அந்த நீலக்கண்களின் நீள் விழியில்

ஒரு தூண்டிலுடன் காத்திருக்கிறாள்.

கவலைப்படாதீர்கள்.

அதோ..

அவள் அமுதச்சுவடுகள் 

ஒலி கிளப்புவது

உங்களுக்கு கேட்கவில்லையா?

அந்த ரோசாப்பூவோடு கையாட்டுங்கள்.

ஜேம்ஸ் வெப் டெலஸ்கோப்காரர்கள்

சொல்லிக்கொண்டேயிருக்கிறார்கள்.

இதோ ஒரு 

இருநூறு மில்லியன் லைட் இயர்ஸ் தான்...

நீலவிழி காட்டி ப்ரொபோஸ் பண்ண‌

வந்து கொண்டிருக்கிற‌

ஏலியப்பெண்ணே!

கவலையில்லை.

இந்த ஒற்றை ரோசாவுடன் 

உனக்காக காத்திருக்கிறேன்.

__________________________________________________

இன்னும் கொஞ்சம் உயரம் தான்.

 இன்னும் கொஞ்சம் உயரம் தான்.

__________________________________

ருத்ரா

இன்னும் கொஞ்சம் உயரம் தான்.

அப்புறம்

உன் காலின் கீழ்

இந்த மலைகள் ஆறுகள்

மேகப்பிழம்புகள்...

இன்னும் 

கருந்துளை வழியாக புழுத்துளையில்

போய்

மடங்கி மடங்கி

இந்த பிரபஞ்சங்களையே

புரோட்டாவுக்கு மாவு பிசையலாம் 

போலிருக்கிறது.

ஆம்..

கொஞ்சம் உந்தியெழு.

கிளர்ந்து எழு.

உன் ஒவ்வொரு மயிர்க்காலும்

வைர ஊசியாய்

குத்திட்டு சிலிர்க்கட்டும்.

சினமுறு.

சீற்றமுறு.

மானிட இறுக்கத்தின்

பகை வெறி

மனிதக்கருப்பைகளையேவா

கசக்கி நசக்கிப் பிழிவது?

ஜேம்ஸ்வெப் டெலஸ்கோப்புக்கு

காதல் வந்து விட்டால்

கேலக்ஸிகள் கூட‌

இதயமாய் வாசல்திறக்கிறது.

நீ

சிங்கமாகு.

அங்கே அக்கினிப்பிடரிகள்

அலைகள் விரிக்கும்.

இன்னும் சற்று உயரம் பார்.

இந்த மாயை வர்ணங்கள கலைந்து போகும்.

அநீதியாய் ஆதிக்கம் காட்டும்

அதர்மங்கள்

அழிந்தே போகும்.

இதற்கு 

சம்பவாமி யுகே யுகே 

என்று சொல்லிக்கொண்டு

எந்த அரிதாரங்களும்

உன் பார்வையை மறைத்து

புகை போடவேண்டாம்.

அதோ!

உன் உயரம் வந்து விட்டது.

ஒரே பாய்ச்சல் தான்.

முடிந்தது.

அஞ்ஞானத்தின் விஞ்ஞானம் கூட‌

உன் 

சிந்தனைக்குள் சிறகடிக்கும்.

ப்ரேன் காஸ்மாலஜி என்று

விண்வெளியாளன் 

தன் மூளையில் வரையும் ரங்கோலிகளின்

கணிதமே உன் 

சோசியல் டனாமிக்ஸ்.

ஏமாற்று வரலாறுகள் எல்லாம்

அதோ

நொறுங்கிப்போய் விட்டன.

எழு!

எழு!

உயர..உயர எழு!

___________________________________________

திலி டவுண்

 திலி டவுண்

____________________________________________

ருத்ரா

திருநெல்வேலி என்ற‌

பெயரை மறக்கடித்தன‌

அந்த டவுண்பஸ்கள்.

அதிலும் அந்த 

"திலி டவுண்" 

நான் வார்வைத்த கால்சட்டைகள்

அணிந்த காலத்திலேயே

என் டவுசர் பாக்கெட்டில் 

போட்டு சவசவத்துப்போன‌

கிளி மயில் பாம்பு என்ற‌

சவ்வுமிட்டாய்கள் போன்று

அத்தனை அத்துபடி.

திலி டவுணில் அந்த‌

நாலு தெருவும் சுத்தியாயிற்று.

சந்திப்பிள்ளையார் கோவில் 

அருகில் பிடித்த லாலாக்கடை 

அல்வா வாசத்தை வைத்துக்கொண்டே

கூலக்கடை பஜார் முனையில்

கொஞ்சம் நிற்பேன்.

அந்த சந்துக்குள்..

அப்பவே அங்கு சிமிண்டு ரோடு..

புகுந்து வழுக்க ஓடை வயல்காட்டு 

விரிப்பு வரைக்கும்

நடை போடுவேன்.

மூணாப்பு நாலாப்பு 

கோடை லீவு பூறாம்

இப்படி எங்க அண்ணன் வீடும்

சிந்து பூந்துறை பெரியம்ம வீடும் தான்.

அந்த நாட்களையெல்லாம்

அப்படி ஒரு கோலிவிளையாட்டு

பளிங்குக்காய்களாய் மாற்றி

அதே டவுசர் பாக்கெட்டில்

கிளிங்..கிளிங் என்று

சப்தம் போடும்படி 

நடப்பது இன்னும் இன்னும் 

பச்சையாய்

குறுக்குத்துறைச்சலையோரத்து

மருத மரக்கொளுந்து இலையின்

செம்புப்பழுப்பில்

படம் காட்டிக்கொண்டிருக்கிறது.

அப்போது இன்னும் 

ரத்னா டாக்கீஸ் எல்லாம் வரவில்லை.

ரெண்டுபுறமும் வயல்.

ஊடே ஒரே தார் ரோடு.

இந்த டவுண் ஆர்ச்சிலிருந்து

அந்த பாளையங்கோட்டை

ஊசிக்கோபுரம் வரை

இந்த திலி ஒரே

பச்சைப்பாலைவனம் தான்.

இப்படித்தான் 

"பேக் டு தெ ஃப்யூச்சர்"மாதிரி

"பேக் டு தெ பாஸ்ட்"என்று

எங்கள்

திலி டவுணையும் 

திலி ஜங்க்.ஐயும்

அவல் மாதிரி 

அசைபோட்டுக்கொண்டிருப்பேன்.

"அம்பதுகளே"

உங்களை அந்த ஆற்றுமணல் மாதிரி

அள்ளிப்போட்டுக்கொண்டே

தாமிரவருணியையே

சவ்வுமிட்டாய்க்காரன்

அந்த "நாராசக்குழாயை" ஊதி ஊதி

குங்குமக்கலர்ச் சவ்வை 

இழுப்பானே 

அது போல 

இழுத்து இழுத்து 

ஆற்றிக்கொண்டிருக்கிறேன்.

அவ்வளவும் ஆற்றாமையின் என்

மாணிக்கக்கற்கள்.

_______________________________________________________

கல்யாண்ஜி

 கல்யாண்ஜி

எழுத்துக்கு வலித்தது.

பேனாவுக்கும்

ஏன்

காகிதத்துக்கும் கூட‌

வலித்தது.

ஆனாலும் 

இனித்ததாய்க் கூறின.

வலியில்லாமல்

வலியைப்பற்றி 

"வலித்து"க்காட்டி

உணர்த்திக் காட்டும்

வல்லிய கவிஞர் கல்யாண்ஜி

நீடு வாழ்க!

________________________________________

ருத்ரா

கிருஷ்ணா!

கிருஷ்ணா

______________________________________________

ருத்ரா

கிருஷ்ணா..

உன் மாய தந்திரங்களை

நீ இன்னும்

நிறுத்த வில்லை போலிருக்கிறது.

இந்த கருப்பர்களும்

ஆடு மாடுகளும்

உன் விளையாட்டுக்கு ம‌ட்டுமே தோழர்கள்.

மற்றபடி 

வெற்றிகளை எல்லாம் 

கோடி கோடியாய்

அந்த வெள்ளை அசுரர்களுக்கு அல்லவா

அள்ளி அள்ளி கொடுக்கிறாய்.

இந்தியாவை முழுதும் 

விழுங்கும் அந்த மலைப்பாம்புகளை

காட்டி காட்டி 

எங்களுக்கு காட்டும்

அந்த விசுவரூப பூச்சாண்டித்தனங்களை

நிறுத்திக்கொள்.

எங்களுக்கு நீ சொல்வது எதுவும்

விளங்காமல் இருக்கும்படி 

இவர்கள் இதை பூஜையில் வைத்து

மறைத்துக்கொண்டாலும்

எங்கள் பசியும் பிணியும்

எங்கள் மீதான‌

சாதி அடக்குமுறைகளும்

வெட்ட வெளிச்சமாய் ஆகிக்கொண்டிருக்கிறதே.

கிருஷ்ணா!

நீ இன்னும் எங்களுக்கு வெறும்

வர்ணப்பொம்மை தானா?

சதுர்வர்ணம் மயா சிருஷ்டம் என்று 

கன்னம் புடைக்க‌

பாஞ்ச ஜன்யம் முழக்கிச்சொன்னாலும்

அவர்களின் ஊதுகுழல் தானே நீ.

போதும்.

புளித்துப்போன அந்த புல்லாங்குழலை

அவர்களுக்கே ஊதிக்கொண்டிரு.

"கர்மத்தை செய்.

பலனை எதிர்பாராதே"

கணிப்பொறிக்குள் கூட‌

இப்படி ஒரு பொறி வைத்துப்பிடிக்கும்

உன் தந்திரங்கள் 

இனிமேல் பலிக்காது.

அந்தப் பொய்யைத்தாண்டி வருவாயா?

மெய்யின் சமூக தரிசனம்

உனக்கு தெரியும் வரை

அந்த ரவிவர்மா ஓவியத்தில் இருப்பது போல்

குளிக்கும் பெண்களின்

சீலைகளை வைத்துக்கொண்டு

சீண்டிக்கொண்டிரு.

எங்கள் ஜனநாயகத்தை 

கேவலமான நிர்வாணத்தில் 

நிலைகுலையச்செய்து

பணிய வைக்கும் அந்தக் 

கூட்டத்தின் எடுபிடி தானே நீ.

ஹரே! கிருஷ்ண!ஹரே!ராம!

என்று 

மத்தளங்கள் கொட்டி 

எங்களை இது வரை

மந்தைகளாய் நீ

ஓட்டிக்கொண்டிருந்தது போதும்!

____________________________________________

போட்டோ ஃபினிஷ்

 உலக புகைப்பட தினம்.

‍‍‍‍‍‍‍__________________________

ருத்ரா

போட்டோ ஃபினிஷ் பிரமாதம்.

மோசமான சர்வாதிகாரத்தையும் 

மிக‌ அழகான ஜனநாயகம்

என்று காட்டமுடிகிறதே.

________________________________________

எனது மைல்கல்.

 எனது மைல்கல்.

______________________________________________

ருத்ரா

அம்பதுகளில்

மூன்றாவது நான்காவது

வகுப்பில் 

சிலேட்டில் கருப்புக்குச்சி வைத்து

கணக்குப்பரீட்சைகள் கூட‌

எழுதியிருக்கிறோம்.

ஒன்பது வரை எண்கள்

அப்புறம் ஒரு முட்டை

பூஜ்யம் 

இதை வைத்து கோர்த்து கோர்த்து

எழுதிய சங்கிலித்தொடர்கள் தான்

எங்கள் கையிலும் காலிலும்.

உயர் நிலை பள்ளி சென்ற

பிறகு தான்

அறிவின் சுவாசத்தோடு சுதந்திரம்.

அப்போதும்

மனப்பாடம் மனப்பாடம்....தான்.

மண்டை வீங்கிப்போகும்.

கண்ணாமுட்டைகள் பிதுங்கிவிடும்.

இதை வைத்து

வகுப்பில் முதல் எனும் கிரீடம்

சூடிக்கொண்ட போது

வேறு எந்த எவரெஸ்ட் சிகரம் எல்லாம் 

என் கண்ணுக்குத்தெரியாது.

கல்லிடைக்குறிச்சி ரயில்வே ஸ்டேஷனிலிருந்து

மணிமுத்தாறுக்குப்போகும்

அந்த கணவாய்ப்பதையை ஒட்டியுள்ள‌

அந்த கல் குன்று மீது

ஒரு கொடியை ஏற்றிக்கொண்டு

நிற்கும் பாவனை மட்டுமே

எனக்குள் பட படக்கும்.

மத்தியானச்சாப்பாடு

எனும் அந்த தயிர்ச்சோறு

அம்மா பக்குவமாய் அரைத்துத்தந்த‌

தேங்காய்த் தொவையல் சகிதம்

அலுமினிய டப்பாவில் 

என் புத்தகப்பைக்குள் தான் 

அடைகாத்திருக்கும்.

பள்ளியின் அருகில் 

மாஞ்சோலை டீ எஸ்டேட் நடேச அய்யர்

பங்களா முற்றத்தில் 

தயிர்ச்சோறு ருசியாய் இருக்கும்.

அந்த பங்களாவின் மாஞ்சோலையும்

மரகத மணிகளாய் மாவடுக்களை

காற்றில் கிலு கிலுப்பை போல்

அசைத்து ருசியான காட்சிகளை நல்கும்.

சாப்பிட்டு முடித்து

அந்த ரயில் கேட் மீது ஏறி நின்று

அதே சமயத்தில் அங்கே

சரியாக வரும் தென்காசி ரயிலுக்கு

கை காட்டி விட்டு விளையாடிய பின்

பள்ளிக்கு மதிய வகுப்புக்கு வந்து விடுவோம்.

திலகர் வித்தியாலய உயர்நிலைப்பள்ளி

வெறும் பள்ளி அல்ல.

பாடப்புத்தகத்தில் குட்டிபோட‌

செருகிவைக்கும் மயிற்பீலி அல்லவா அது.

குட்டி போட்டதா என்ற‌

கேள்வி அப்படியே தான் இருக்கிறது.

"பீலிபெய்ச்சாகாடும் அச்சிறும்..."

என்ற மாணிக்க விடை ஒன்று

அங்கு கண்ணில் காட்டப்படுகிறது.

என் கல்விக்காக 

என் தந்தை சுமந்த சுமையில் 

எத்தனையோ மயில்கள் அகவி அகவி

வலித்தொகைகள் பாடியிருக்கின்றன.

நிகழ்வுகளில் முண்டாசு கட்டிக்கொள்கிறேன்.

இது என்ன?

அவ்வளவு சிறப்பான அத்தியாயமா?

வாழ்க்கையின் ரோடு ரோலர்களின் அடியில்

நசுங்கித்தெறிக்கும்

கூழாங்கற்சிதறல்களாய்

இருந்த போதும்

யாரோ எழுதிய முகம் தெரியாத‌

நாவலில் ஊர்ந்து கொண்டிருக்கும்

எழுத்துக்களாய்

என் உள்மனக்கிளர்ச்சியின் படுகையில்

பச்சைக் குத்திக்கொள்கிறேன்.

வயதுகள் திடீரென்று மைல்கல்லை

காட்டுகின்றன எண்பது என்று.

இருக்கட்டும்.

எண்ணிக்கைகளுக்கு ஏது

இதயமும் துடிப்பும்.

___________________________________________________________

அந்த மண்பொம்மை

 எங்கிருந்தோ வந்து

விழுகிற காக்கைச்சிறகு

கையில் 

புல்லாங்குழலாய்

கனக்கிறது.

அதில் இதயம் கனத்த கீதங்கள்

அதிகம்..அதிகம்..

கண்ணா கருமை நிறக்கண்ணா

என்று

அவனை நோக்கி பாடுகிறோம்.

இனிமையும் குளுமையுமாய்

சமர்ப்பணமாய்

அவனை நோக்கிப்பாடுகிறோம்.

காதலின் அமுத மூலைகளும்

அதில் அமிழ்ந்து கிடக்கின்றன.

எளியவர்களின் அவலங்களும்

அவனை நோக்கி

கண்கள் உயர்த்துகின்றன.

அந்த கண்ணீரின் அடர்மழையில்

அந்த மண்பொம்மை

கரைந்தே போகின்றது.

_____________________________________________‍

ருத்ரா

நெல்லை கண்ணன்

 

நெல்லை கண்ணன்

____________________________________________

ருத்ரா

நெல்லை கண்ணன்

இனி இல்லை 

என்று பிரகடனம் செய்யும்

எருமை வாகனப்பிசாசே!

உனக்கு பருத்திக்கொட்டையும் புண்ணாக்கும்

பத்தவில்லை என்று தானே

தின்னுவதற்கு 

இவன் உடலை எடுத்துக்கொண்டாய்.

இன்றோடு நீ தொலைந்தாய்.

அவன் ஓவ்வொரு அணுவிலும்

எரிமலைத் தமிழ் 

கனன்று கொண்டிருக்கிறது.

சாவுக்கணக்குக்கு ஒரு கடவுள்

அதற்கு ஒரு புராணம்

என்று

தமிழர்கள் தவிடு தின்று கொண்டிருந்ததை

தடுத்தாட்கொண்ட‌

தங்கத்தமிழ் மகன் அல்லவா

எங்கள் நெல்லைக்கண்ணன்.

இறப்பு எனும் இயற்கையைக் கூட‌

இயல் தமிழ் ஆக்கி

இலக்கியம் ஆக்கும் வல்லவன் அல்லவா

எங்கள் நெல்லைக்கண்ணன்.

யாதானும் ஊராமால் நாடாமால் என்னொருவன்

சாந்துணையும் கல்லாதவாறு

என்று

தமிழ் அறிவின் விரிப்பில்

தினம் தினம் படுத்து

தூங்காமல் விழித்து விழித்து

வாழ்ந்தவன் அல்லவா அவன்.

தமிழன் சுட்டுப்பொசுக்கவேண்டிய‌

தமிழ்ப்பகையை

எரித்து சாம்பலாக்கும் 

அவனது திடமான அந்த கனற்கனவு

இன்னும் அந்த கொள்ளிச்சட்டியில் தான்

இருக்கிறது.

அவன் சாகப்போவது இல்லை.

அவனது வீரம் மிக்க 

தமிழ்ப்பேச்சுகள் தமிழ் வீச்சுகள்

எதுவும் வெறும் சாம்பலாய்

இந்த தாமிரபரணி ஆற்றில் 

கரையப்போவதும் இல்லை.

ஓங்கி உயர்ந்த‌

ஆற்றங்கரையோரத்து 

அந்த ஊமை மருத மரங்களில்

தமிழின் உயிரெழுத்தும் மெய்யெழுத்தும்

அவனது அமுத ஒலிகளாய்

எப்போதும்

கேட்டுக்கொண்டிருக்கும்.

_________________________________________________

"விநாயகனே..வினை தீர்ப்பவனே..."

 ஆம் 

வந்துவிட்டோம் 

அந்த தெருவின் கடைக்கோடிக்கு.

குப்பைகளின்

அந்த திறந்த வெளி மியூசியத்தில்

எல்லாம் காட்சிக்கு வந்தன.

குடல்கள் வெளித்தள்ளியது போல்

ஒரு மெத்தை.

கூடவே தலையணை சிதைந்து

பிரபஞ்ச பிசிறுகள் போல்

பஞ்சின் கனவுகள்.

முற்றுப்பெறாத தூக்கமும்

"முற்றும்"போட்டு விட்ட‌

ஒரு அரைவேக்காட்டு வாழ்கையின் 

நாவலும் அங்கே குவியல்.

இன்னும் நாட்பட்டு பழுப்பும் ஏறிவிட்ட‌

எச்சில் இலைகளின் கிழிசல்கள்.

ஏன்

வீசியெறிந்த செல்ஃபோன் மிச்சங்களும் தான்.

நரம்புகள் போல் அதனோடு

பின்னிக்கிடக்கும் "வயர்"கள்...

எது குப்பை?

எது பொக்கிஷம்?

நேற்று கொண்டாடி முடித்த 

தோரணங்களும் அங்கே தான்.

அவை

எழுபத்திஅஞ்சு ஆண்டுகளின்

குப்பையா?

பொக்கிஷமா?

வழிபாட்டு அவதாரங்களின் பொம்மைகள்

கை உடைந்து கால் உடைந்து

மூக்கு பெயர்ந்து

அறுந்து தொங்கும் துதிக்கையோடும்

கீறல் விழுந்த தொந்திகளோடும்...

ஆனல் இவற்றோடு

அறுபட்ட "மானிடத்தின்"கழுத்துக்களோடும்...

தூரத்துக்கோவிலின் ஒலிபெருக்கி

பாடிக்கொண்டிருந்தது

"விநாயகனே..வினை தீர்ப்பவனே..."

___________________________________________________________

கவிஞர் ருத்ரா.

எனது ஊர்.

 

கல்லிடைக்குறிச்சி

____________________________‍

ருத்ரா

இது எனது ஊர்.

இது எனது மூச்சு.

இதை விடவா

நான் இருப்பதை உனக்கு

காட்டவேண்டும்?

என்று

கடவுள் தோற்றுப்போன இடம்

எனது ஊர்.

______________________________

காதல் வாழ்க!

 காதல் வாழ்க‌

______________________________

உன் கொலுசுவின் அமுத ஒலிகள்

என்று

அயோக்கியத்தனமாய் 

ஒரு கவிதை எழுதுவேன்.

அதன் ஒலி வைத்து உன்னை

உளவு பார்க்கவே அது.

நீ எங்கெல்லாம் போகிறாய் 

என்று கங்காணி வேலை செய்யவே அது.

உன் வளையல் ஒலிகள்

கிளு கிளுக்க வைக்கிறது என்று

போலித்தனமாய் சொற்கள் வடித்து

உன்னை கிளுகிளுக்க வைப்பதற்கே அது.

அதுவும் உன் ஒலியை 

பின் தொடர்ந்துவந்து கட்டிவைக்கும்

கண்ணுக்குத்தெரியாத சங்கிலி.

இறுதியாய்

மாங்கல்யம் தந்துநானே...

சமஸ்கிருதத்தில் ஸ்பஷ்டமாய் ஸ்ருதி கூட்டுவேன்.

உன்னை 

எங்கள் சமையல் அறையிலும் 

பள்ளி அறையிலும் 

கட்டிப்போடத்தான் அது.

ஏமாற்றுவது வீரம்.

ஏமாறுவது காதல்.

இந்த புறநானூறும் அகநானூறும்

நம் கைநிறைய உண்டு.

பெண்ணே!

உன் உறுதி உடைபடும்

இடம் 

அந்த நாலு ஜியோ அஞ்சு ஜியோ 

வைத்திருக்கும் கைபேசி தானே.

கண்ணும் கண்ணும் பேசினாலும் சரி

செல்லும் செல்லும் பேசினாலும் சரி

செல்லாத நாணயங்களே உன் காதல்.

விலங்குகள் காதலிப்பது இல்லை.

அதனால்

விலங்குகளுக்கு விலங்குகள் இல்லை.

இருந்தாலும் 

சொல்லித்தொலைவோம்

காதல் வாழ்க!

_____________________________________________

ருத்ரா

2222ல்.

 2022ன் 

ஒரு மனித மண்டையோடு

ஃபாசிலாக கிடைக்கும்

2222ல்.

அப்போது அவர்கள்

இது தான் 

கம்பியூட்டர் எனும் 

டைனோசாரின் கபால எலும்பு

என்று ஆராய்ச்சி மாணவர்களுக்கு

சொல்லிக்கொடுத்துக்கொண்டிருப்பார்கள்.

________________________________________________

ருத்ரா

பிம்பங்கள்

 பிம்பங்கள்

________________________________________

சொற்பொழிவுகள் முடிந்து போயின.

ஓட்டுக்களில் ஜனித்த 

சர்வாசுரன் அதோ வந்துவிட்டான்.

மானுடமாவது மண்ணாங்கட்டியாவது

கீழ்ச்சாதிப் புழுக்களை

நசுக்கி கூழாக்கு.

அதுவே அவர்களுக்கு நாம் தரும்

பிரசாதம்.

ராமர்களும் கிருஷ்ணர்களும்

தருகின்ற பித்த மயக்க பிம்பங்களில்

அவர்கள் சுருண்டு கிடக்கட்டும்.

நம்மடவா நன்னா சுருட்டிக்கட்டும்.

இந்த க்ளோபலைசேஷன் மாஜிக் வேண்டு வைத்து

மற்ற நாட்டுக்காராளையும் 

வசியம் செய்து கொள்ளலாம்.

நாம் அவாளையே நம்மடவா ஆக்கிண்டுட்டா

நம் சநாதனத்தையே அவாளுக்கும் 

தண்ணி காட்டலாம்.

ஏற்கனவே "மேக்ஸ்முல்லர்"ங்கிற‌

அவாளையே "ரிஷி" ஆக்கி வச்சிருக்கோம்.

சுதந்திரம் எல்லாம்

எப்பவோ இங்கே

அர்த்தம் மாறி விட்டது.

சாதிகள் மதங்களில்

ராட்சதங்களை 

சொருகி வைத்துக்கொண்டோம்.

வில்லும் கதாயுதமும் பரசுகளும் 

"வஜ்ரா" ஆயுதங்களும்

மற்றும் 

"மிஸ்ஸைல்"களும் தான்

நம் தர்ப்பைகள்.

அறிவு என்பது

கடவுளின் முன் அதிகப்பிரசங்கித்தனம்.

கடவுளால் 

அக்மார்க் முத்திரை குத்தி கொண்டவர்களே

பள்ளிகளில் நுழையமுடியும்.

நாமே கடவுள்கள் என்று

புரியாத கூச்சல்களில் மந்திரங்கள் ஆக்கி

எல்லோரையும் 

நமக்குக்கீழே அமுக்கிக்கொள்ளவேண்டும்.

அதுவே சாஸ்திரங்கள் தர்மங்கள்

என்று "சாதிக்க வேண்டும்"

அதிலிருந்து தான் நம் 

ஆதிக்கம்

ஆசிரமம் அமைக்கிறது.

நான்கு வர்ணம் கூட‌

அதிகம் தான்.

நாமே பிரம்ம புத்திரர்கள் எனும்

முதல் வர்ணம்.

முதல் வர்ணத்துக்கு

அடி வருட தான் 

மற்ற மூன்று வர்ணமும்.

"டே அம்பி!

கடவுள்லாம் இல்லேனு

ரகசியமா சொல்லிட்டாடா.

ஆனாலும் 

லட்சக்கணக்காய் சுலோகங்கள்

கத்திண்டே இருக்கணும்.

அவா

மிரண்டு கிடந்தா

அதுவே நமக்கு க்ஷேமம்.

பல சகாப்தங்கள் 

நமக்கு நீட்டிண்டே இருக்கும்.

சரி..சரி..

அவிட்டம் வர்ரது.

ரினியூ பண்ணிக்கிங்கோ.

பார்த் வர்ஷம் இனி

நம் பஞ்சகச்சத்து முடிச்சிலே தான்.

சுகினோ பவந்து.

ஷாந்தி ஷாந்தி ஷாந்தி ஹி."

‍‍‍__________________________________________

ருத்ரா

தமிழுக்கும் அமுது என்று...

 

தமிழுக்கும் அமுது என்று...

_______________________________________

ருத்ரா

நீண்ட ஒரு பனைமரம்

அதை விட நீண்டதொரு நிழலை

நிலத்தில் 

தன் காலடியில் கிடத்தியிருக்கிறது.

சூரியன் 

எழும்போதும் விழும்போதும்

அந்த பனைமரம் தனக்குத்தானே

மல்லாந்து மல்லாந்து

மண்ணோடு பிசைந்து கிடந்த‌

வரலாறுகளின் தன் சுவடிகளையே

எழுதி எழுதி 

படித்துக்கொள்கிறது.

இப்படித்தான் அந்த இடத்தில்

இரவுக்குறி கொண்டு

காதலை நுகர்ந்த‌

ஒரு தலைவனும் தலைவியும்

தடம் விட்டுப்போன‌

தடம் தெரிகிறது.

ஆயிரம் ஆண்டுகள் ஆனபின்னும்

கொங்குதேர் வாழ்கையின் அந்த‌

அஞ்சிறைத்தும்பிகள்

அங்கு பறந்து பறந்து

துடிப்புகளின் இனிமையை

சொல்லிக்கொண்டே இருக்கின்றன.

அது

அகநானூறுகளில்

அகழ்ந்து வந்த இனிப்புகளின்

காலப்பண்டம்.

தமிழே!தமிழே!

இதனால் தான் நீ இன்னும்

தமிழுக்கும் அமுது என்று பேர்

என்று

சூடு கிளப்பிக்கொண்டிருக்கிறாயோ?

___________________________________________________

இந்த வலியைப்பற்றி

 ஒரு கோப்பை நிறைய‌

சொற்களின் 

நுரைப்புகளையும்

நொதிப்புகளையும் 

வைத்துக்கொண்டு

ஒரு கவிதை எழுதிவிடலாம்

இந்த வலியைப்பற்றி.

அது கடைந்தெடுத்த ஏமாற்றுவேலை.

இது தானே பிரம்ம வலி.

இதற்கா லட்சம் ஸ்லோகங்களை

குவித்து வைத்துக்கொண்டு

பிரம்மத்தை தேடுவதாய் 

கூப்பாடு போடுகிறார்கள்?

இதன் வாசற்படியிலேயே

ஆயிரம் கோவில் சந்நிதானங்கள்

குப்பைகளாகிக்கிடக்கின்றன.

____________________________________________

ருத்ரா

ttps://www.msn.com/en-in/news/other/watch-period-pain-simulator-at-kochi-mall-proves-unbearable-for-some-eye-opener-for-others/ar-AA10CtTf?ocid=msedgntp&cvid=4a4052bbe90049e4be30f234b154601f

The Indian Express

View profile

Watch: Period pain simulator at Kochi mall proves unbearable for some, eye-opener for others

Trends Desk - Yesterday 3:03 pm

ReactComments|

Ask anyone who menstruates and they would invariably list period cramps as one of their chief monthly woes. And while one can hardly wish the pain away, it is also not easy to describe the experience to those who do not menstruate. Well, not anymore.

© Provided by The Indian ExpressWatch: Period pain simulator at Kochi mall proves unbearable for some, eye-opener for others