அகழ்நானூறு 82
____________________________________
சொற்கீரன்
வடு போழ்ந்த கண்ணினாய்
ஒளிறுபு மின் அன்ன
நின் கண் வௌவி
கல்லென சமைந்தான் என்னே.
ஒருபிடி படியும் சீறிடம்
எழுகளிறு உவக்கும் உளத்தன்
இமிழ்தரு சிமையத்தான்
ஆயிரம் விண்ணும் நிவக்கும்
கவலை ஆறுகள் நீந்தி
சுரம்பல கடாஅத்து ஆங்கே
பொருளும் வளனும் ஈட்டி
அற்றைத் திங்கள் மின்னிய
அணிமுறுவல் இன்றும் ஏந்தி
அன்று கண்டாங்கு காண்குவன்
பெரும வருக இம்முக்கூடல் என
நீலக்குவளை கவிழ்ந்தவள் நீர்த்து
குண்டு சுனைக்குள் குழைநிழல்
சிரிக்கும் புல்லிய பொழுதின்
புகுதந்து நின்றாள் என்னே.
___________________________________________
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக