திங்கள், 13 பிப்ரவரி, 2017

ஒரு கவிதை

ஒரு கவிதை

கண்ணாடிபார்த்துக்கொள்கிறது...

=============================================================

மொழி பெயர்ப்பு :----ருத்ரா இ பரமசிவன்



எனக்கும் பிடிக்கவில்லை தான்.

இந்தக் கூச்சல்களையெல்லாம் மீறி

படிக்கும்போது

ஒரு அவமதிப்புக்குள் வலிய

என் தலையைச் செருகிக்கொண்டு

கண்டுபிடிக்கிறேன்

அதனுள் ஏதோ ஒரு உண்மைக்கான

கருவறை பொதிந்து கிடப்பதாய்.......

கவிதையும் மற்றவையும் ஒன்றா?

கைகள் பிடிக்கின்றன.

கண்கள் காட்சியை நெகிழ்த்தி விரிக்கின்றன.

மயிர்க்கீற்றுகள் கூட

அவசியம் முட்டும் போது சிலிர்த்துக்கொள்கின்றன.

இவை எல்லாம் வெறுமே

இன்றியமையாதவை என்று

ஒப்புக்கு சொல்லப்படுவதில்லை.

இன்றியமையாதவையாகவே

அவை பயன்படுகின்றன.

கவிதைகள் மனங்களை அசைப்பதும் கூட

அறிவுக்கு எட்டாமல் இருக்கலாம்.

எப்படியோ எங்கோ

அது மறைமுகமாய் நமக்குள்

வந்து போகலாம்!

கவிதைகள் புரிதலுக்குள் விழாமலேயே

புதைந்து போகலாம்.

அப்போதும்

அவை நம்மைக் கவர்வதில்லை


(தொடரும்)







Poets.org poem-a-day@poets.org Unsubscribe

3:30 AM (14 hours ago)
to me

View this email on a browserForward to a friend
facebook-icon tumblr-icon twitter-icon
January 8, 2017

Poetry

Marianne Moore
I, too, dislike it: there are things that are important beyond
      all this fiddle.
   Reading it, however, with a perfect contempt for it, one
      discovers that there is in
   it after all, a place for the genuine.
      Hands that can grasp, eyes
      that can dilate, hair that can rise
         if it must, these things are important not because a
high-sounding interpretation can be put upon them but because
      they are
   useful; when they become so derivative as to become
      unintelligible, the
         same thing may be said for all of us—that we
      do not admire what
      we cannot understand. The bat,
         holding on upside down or in quest of something to
eat, elephants pushing, a wild horse taking a roll, a tireless
      wolf under
   a tree, the immovable critic twinkling his skin like a horse
      that feels a flea, the base-
   ball fan, the statistician—case after case
      could be cited did
      on wish it; nor is it valid
         to discriminate against “business documents and
school-books”; all these phenomena are important. One must make
      a distinction
   however: when dragged into prominence by half poets, the
      result is not poetry,
   nor till the autocrats among us can be
     “literalists of
      the imagination”—above
         insolence and triviality and can present
for inspection, imaginary gardens with real toads in them,
      shall we have
   it. In the meantime, if you demand on the one hand, in defiance
       of their opinion—
   the raw material of poetry in
      all its rawness, and
      that which is on the other hand,
         genuine, you are interested in poetry.
Facebook Like Button  Tweet Button
This poem is in the public domain.

About This Poem

“Poetry” was published in Others for 1919: An Anthology of the New Verse (Nicholas L. Brown, 1920), edited by Alfred Kreymborg.

Marianne Moore was born on November 15, 1887, near St. Louis, Missouri. She is the author of numerous collections of poetry including Observations (The Dial Press, 1924), What Are Years? (Macmillan, 1941), and Collected Poems (Macmillan, 1951), which won the Pulitzer Prize. She died on February 5, 1972.
Photo credit: George Platt Lynes





கருத்துகள் இல்லை:

கருத்துரையிடுக