ஜான் மில்டனின் நெடுங்கவிதைச் சுரங்கத்துள்...

ஜான் மில்டனின் நெடுங்கவிதைச்

சுரங்கத்துள்...

___________________________________(1)

சொற்கீரன்.

ஆயிரம் ஆயிரம் சொற்கூட்டங்களாய்

அதோ வானத்தில் மேய்கின்றான்.

சொர்க்கத்துக்கு நீ வெளியே திரியாதே.

உன்னை விட சந்தோஷமாய் ஒரு ஜந்து ..

ஆம் அது நீயே தான்..ஆம் அது நாமே தான்..

எனக்குள் அவன்..அவனே நான்..

இந்த உச்சியிலிருந்து இறங்கு அருவியாய்.

என்ன? ஏது? புரியவில்லையா?

புரிய வேண்டாம்.

கடிகாரம் அந்த குறிந்த வினாடியை

முள்ளாய் குத்தி குத்தி துளைத்துக்கொண்டே

இருக்கட்டும்.

நீயும் நானுமாய் சோழி ஆடுவதை

சோதியை உரித்து உரித்து மேய்வதாய்

இந்த மலையில் சுருண்டு கொள்ளுவோம்.

ஆனாலும் அந்த வெந்தழல் வார்ப்பின் 

ஒரு வாளாய் இங்கே அது

கூர்மை காட்டுகிறது...குருதி கொப்பளிக்க..

முன்னும் பின்னுமாய் அலைநாக்குகள்

விழுங்குவதும் உமிழ்வதுமாய்...

எங்கு நிற்பது?

ஓ ஏவாளே! விழித்துக்கொள்.

(தொடரும்)

A Paradise within thee, happier far.

Let us descend now, therefore, from this top

Of speculation; for the hour precise

Exacts our parting hence; and, see! the guards,

By me encamped on yonder hill, expect

Their motion, at whose front a flaming sword,

In signal of remove, waves fiercely round.

We may no longer stay. Go, waken Eve;

(TO BE CONTINUED)

Her also I with gentle dreams have calmed,

Portending good, and all her spirits composed

To meek submission: thou, at season fit,

Let her with thee partake what thou hast heard—

Chiefly what may concern her faith to know,

The great deliverance by her seed to come

(For by the Woman’s Seed) on all mankind—

That ye may live, which will be many days,

Both in one faith unanimous; though sad

With cause for evils past, yet much more cheered

With meditation on the happy end.”

He ended, and they both descend the hill.

Descended, Adam to the bower where Eve

Lay sleeping ran before, but found her waked;

And thus with words not sad she him received:—

“Whence thou return’st and whither went’st I know;

For God is also in sleep, and dreams advise,

Which he hath sent propitious, some great good

Presaging, since, with sorrow and heart’s distress

Wearied, I fell asleep. But now lead on;

In me is no delay; with thee to go

Is to stay here; without thee here to stay

Is to go hence unwilling; thou to me

Art all things under Heaven, all places thou,

Who for my wilful crime art banished hence.

This further consolation yet secure