அகழ்நானூறு 45
___________________________________சொற்கீரன்
உருவத்து வெரீஇய சுரனிடை ஒரு கல்
குதிரை போன்ம் சூர் படு ஆரிடை
நவிரல் வான்பூ அவன் நசை நளி ஊர
அவள் இறைவழி ஊரும் வளை அலங்கு
எல்லின் வழங்கலும் வௌவலும்
அவன் மழவத்திரள் சிதைப்ப
ஆரிடை அலைவுறு கூர் வள்ளுகிர்
பெண்ணை போர்த்த குரூஉமயிர் யாக்கை
எண்கின் எதிரலும் அஞ்சாத்தகையன்
பாம்புரி வீட பரல் நெரி ஆற்றின்
பொரிய இடறி கால்பெரிது கடுக்கும்
நோதலும் பெரிதென எண்ணா மாண்பின்
வரூஉம் வரூஉம் வீ அலரி இறைய
நெடுவழி பரத்த அவளின் மைவிழி
சிவணிய நெஞ்சில் தன் நெஞ்சு ஒற்றி
விரைவான் கல்படு அத்தம் நீங்கி
உள்ளத்துள் அவள் நுதல் வாளின் ஈர்தல்
நுடங்கியும் செல்வான் ஒல்லாமை ஆற்றி.
______________________________________________________
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக