அகழ்நானூறு 46
________________________________________சொற்கீரன்
ஊழ் வீழ்த்த உறுநனி பொழுது
ஊரத் தந்து கொல்சுரம் நீந்தி
பெண்ணைப்புறத்து குரூஉமயிர் அன்ன
போர்த்த எண்கின் முருக்கு அவிழ்
வள் உகிர் கூரிய அறையலும்
பொலம் கிளர் வட்டம் பொறிசெய் வண்ணம்
நீள் நெடும் மலையின் உரு காட்டி
அசைவும் உருவ அஞ்சுவரு பரும்பாம்பு
வழிமறித்துக் கிடப்ப அஞ்சாதிறத்து
ஆறு நீந்தி செம்பொருள் வேட்டத்துச்
செறுவும் கடந்து நிரம்பா நீளிடை
மீமிசை உய்த்தலும் மிக்கூர்ச்செலவு
நிறுத்தல் இன்றி நீட்டிய செய்து
கழை முதிர் நெல்லின் வளி முயங்கு
கான் தொறும் கல் தொறும்
படுகடாஅம் படுப்ப மழகளிற்று
நடையின் வாங்கு அமை விதிர்ப்ப
சேயிழை முறுவல் உள்ளத்து வாங்கி
அவிழ் இழை பொருத அடுபோர் பசலை
அவள் விழியின் அருவியில் இழிந்த காட்சி
அவன் அகத்துள் ஈர்ந்த பொழுதே
மின்னல் தைத்தென அவன் விரைந்தான் மன்னே
அவள் நிழற்சுவட்டின் பளிங்கின் முற்றம்
சேர்ந்து கைவளை நெகிழ்வு நீக்கிடும்
வண்ணம் கொண்டு எண்ணம் ஏந்தி
காற்றையும் பிளந்து கடுகியே விரைந்தான்.
_______________________________________________________
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக